Corazon Aquino Remembered During EDSA 26th Anniversary

Talumpati
ng
Kagalang-galang Benigno S. Aquino III
Pangulo ng Pilipinas
Sa ika-26 anibersaryo ng EDSA People Power Revolution: Pag-aalay ng bulaklak sa monumento nila Senador Benigno S. Aquino, Jr. at Pangulong Corazon C. Aquino

[Inihayag sa Lungsod ng Maynila, noong ika-25 ng Pebrero 2012]

Vice President Jojo Binay; Mayor Alfredo Lim; members of the Cabinet present: Secretaries Volts Gazmin, Rene Almendras, Sonny Coloma; Senator Nene Pimentel; Commissioner Cesar Sarino of the EDSA People Power Commission; Archbishop Chito Tagle; Bishop Gabby Reyes; Representatives Asilo, Trisha Bonoan-David; Mayor Junjun Binay; General Manager Jose Angel Honrado; Vice Admiral Alexander Pama; local government officials; fellow workers in government; honored guests; mga minamahal ko pong kababayan:

Talagang napakagandang araw po sa inyong lahat.

Nais ko pong magpasalamat sa lahat ng nakikiisa sa atin ngayong umaga sa pag-aalay natin ng bulaklak sa monumento ng aking mga magulang: si Ninoy Aquino at Cory Aquino. Nais man po naming ituring na personal ang pagkakataong ito, batid po nating bahagi na ng kasaysayan ang kanilang mga pangalan.

Naaalala ko pa nga po: nang pumanaw ang nanay ko po noong Agosto 2009, agad pong nag-alok ang dating administrasyon na papatayuan ng rebulto ang aming ina. Tinanggihan po namin ito, dahil alam naming mas gugustuhin pa rin niyang maisaayos ang pamamahala sa bansa, kaysa mapatayuan ng kanyang sariling estatwa. Mas gugustuhin niyang makitang nakatindig ang ating bayan, malaya sa katiwalian at karahasan, kaysa mapatayuan ng sariling rebulto.

May kasabihan nga po iyong mga nakakatanda sa akin: ang sabi po nila, konting bato, konting semento: monumento. May dambana nga sa lansangan, wala namang makain sa pinggan. May estatwa nga sa plaza, wala naman trabaho si Juan. Higit sa anumang rebulto at pagdiriwang, mas maisasabuhay natin ang kadakilaan ng lahat ng bayani ng EDSA kung kikilos tayo para pangalagaan ang kanilang pamana: ang atin pong minamahal na demokrasya.

Ito po marahil ang hamon ni Ninoy at Cory sa atin ngayon: ang araw-araw na isapuso ang diwa ng EDSA People Power Revolution. Noon, milyong-milyong Pilipino ang nagtipon—mapa-sibilyan o alagad ng simbahan—upang tumindig at magkapit-bisig para sa kalayaan. Nagawa nilang harangin ang mga tangke at kanyon, nang walang bitbit na armas kundi pananampalataya at pagmamahal sa kapwa. Taumbayan po mismo ang nanindigan at bumawi sa ipinagkait sa kanilang kalayaan.

Ngayon, matapos ang dalawampu’t anim na taon, malinaw na hindi pa rin tapos ang ating laban. Nitong nakaraang dekada ay muling nabalot sa dilim ang ating bayan, at ngayon, ito na nga po ang nilalabanan at binabago ng atin pong pamahalaan. Sa ilalim ng liwanag ng tapat at mabuting pamamahala, tiwala akong mararating natin ang isang bansang malaya sa korupsyon at kahirapan. Sa tuloy-tuloy nating pagkakapit-bisig sa tuwid na daan, tiwala akong maaabot natin ang isang lipunang malaya sa hudikaturang may dalawang mukha—na may isang sistemang pangkatarungang may pinapanigan, at tungo sa isang balanseng timbangan.

Buo po ang loob ko na kaya nating mapagtagumpayan ang labang ito, na kaya nating makamit ang inaasam nating pagbabago. Anuman pong bigat ang pasanin natin sa ating balikat, hindi po tayo titiklop o magpapatinag. Hangga’t may ngiti tayong naihahatid kay Juan dela Cruz, hindi po tayo mauubusan ng dahilan upang suklian din ng ngiti ang ating paglilingkod sa bayan.

Tandaan lamang po natin: ang trabaho sa pagkamit sa pagbabago ay trabaho ng bawat Pilipino—hindi lamang po ni Ninoy at ni Cory Aquino. Ngayong ganap na tayong malaya, ngayong natatanglawan na tayo ng liwanag ng demokrasya, samantalahin na po natin ito: muli nating pag-alabin ang diwa ng EDSA at ipamalas ang bayanihan, tungo sa isang mas maliwanag na kinabukasan.

Kayang-kaya po natin ito. Tara na po, Pilipino!
Maraming salamat po. Magandang araw po sa lahat.